GÖNÜL ve SÖZ 

Onun iki gıdası, “sevgi” ile “îman”dır 
Beden yük kaldırsa da, gönül söz kaldıramaz. 
Öyle lâtif/zârif ki, dokunmaya hiç gelmez 
Beden yük kaldırsa da, gönül söz kaldıramaz. 

Çölleşmiş gönüllere, sevgi tohumunu saç 
Bu günün insanları, her günkünden daha aç 
Beden ekmeğe/aşa, gönül sevgiye muhtaç 
Beden yük kaldırsa da, gönül söz kaldıramaz. 

Rütbeliden öndedir, belki de orda erler 
Gönül ulvi bir yerde, bedeni kurtlar yerler 
“Beytullah’ı yıksan da, bir gönül yıkma” derler 
Beden yük kaldırsa da, gönül söz kaldıramaz. 

Bâzen öyle olur ki, mazrûftan önde eki 
Hiç bilenle bilmeyen, bir olur mu sen deki? 
O, bedene benzemez, gönül öyle ulvi ki 
Beden yük kaldırsa da, gönül söz kaldıramaz. 

Ağyârın her attığı, kalbe saplanan oktur 
Haram çok mahdutsa da, helâl sayısı çoktur 
“Ey can kimseyi kırma, sözden ağır yük yoktur! 
Beden yük kaldırsa da, gönül söz kaldıramaz...(*) ”