6 Mayıs 1972 tarihinde asılarak idam edilen Deniz Gezmiş, Yusuf Aslan ve Hüseyin İnan’ın ölümlerinin 40. yıldönümü nedeniyle 6 Mayıs 2012 Pazar günü Sosyal Demokrasi Derneği Elbistan Şubesi’nde bir anma toplantısı başladı.
Dernek yönetiminin yanı sıra Eğitim-Sen ve Emek Partisi Elbistan İlçe Temsilcileri’nin yönetimi ile çok sayıda vatandaşın da katıldığı toplantı dernek binasında gerçekleştirildi.
Toplantıda konuşmayı Sosyal Demokrasi Derneği Elbistan Şubesi Başkanı Haluk Gül yaptı. Mayıs Ayı’nın Türkiye’de devrimciler, emekten yana olanlar, aydınlar ve ilericiler için hem kan ve gözyaşı ayı hem de gurur ve onur ayı olduğunu söyleyen Gül, direnmeyi, dik durmayı, boyun eğmemeyi ve inançlara bağlılığı, duyarlılığı, fedakarlığı, kendinden vermeyi Mayıs Ayları’ndan öğrendiklerini ifade etti.
Deniz Gezmiş, Yusuf Aslan ve Hüseyin İnan’ın 6 Mayıs 1972’de idam edilerek ölümsüzleştiklerini belirten Gül, konuşmasının devamında şunları söyledi; “Ne yazık ki, özellikle 70’li yılların Mayıs Ayları bizlere tarifi yapılamaz acılar yaşatmıştır. 31 Mayıs 1971’de Nurhak Dağları’nda ‘belki biz öleceğiz, beklisi de fazla mutlaka öleceğiz’ diye haykıran ve haykırışını ‘ama Türkiye Halkının bağrına sönmeyecek bir ateş bırakacağız’ diye tamamlayan Sinan Cemgil’leri, Kadir Manga’ları, Alpaslan Özdoğan’ları kaybettik. Onları bizden aldıklarını zannettiler. Oysa sadece onların bedenleriydi aramızdan ayrılan. 1972'nin 4 Mayıs’ın da Ankara sokaklarında Niyazi Yıldızhan’ı kaybettik. Aynı yılın 23 Mayıs’ın da İzmir’de meydan ortasında hunharca katledilen İbrahim Öztaş’ı kaybettik. 1977'nin 1 Mayıs’ın da içinde bir hemşerimiz olan Ahmet Gözükara’nın da bulunduğu 35 yiğit devrimciyi kaybettik. Bütün bunların ötesinde o süreci simgeleyen 6 Mayıs 1972’de soldan intikam almak, solu öndersiz bırakmak adına devrimci hareketin bugün de önderliğini yapan, bugün de devrimci harekete yol gösteren, ışık tutan, Deniz Gezmiş, Yusuf Aslan ve Hüseyin İnan’ı darağacında ölümsüzlüğe uğurladık. Onlar, idam kararı okunduğunda sevgilisinden mektup almışçasına sevinerek idam kararını karşıladılar. Çünkü emeği sömürenlere, emekçilere düşman olanlardan umdukları bir medet yoktu.
Bugün, çeşitli yöntemlerle Deniz Gezmiş, Yusuf Aslan, Hüseyin İnan, Mahir Çayan, İbrahim Kaypakkaya farklı yönlerde anlatılmaya çalışılıyor. Kimilerine göre bunlar zararsız azizler, boş yere idam edilmişler. Şu bilinmelidir ki, Türkiye hakim sınıflarına karşı en zararlı insanları saymamız gerekiyorsa bu insanlar Deniz’lerdir, İbrahim’lerdir, Mahir’lerdir. Çünkü onlar sosyalisttiler. Çünkü onlar bağımsızlık tutkunuydular ve bu nedenle Türkiye’de egemen sınıflar için en tehlikeli ve yok edilmesi gereken insanlardı. Bir taraftan orduyla ilişkisi vardı propagandası başladı son günlerde. Oysa Deniz Gezmiş’in İstanbul’dan Ankara’ya gelmesinin nedeni, Türkiye solunun içerisinde o günlerin bir hastalığı olan cuntacı anlayışla arasına mesafe koyduğu içindir. Yalnızca ve yalnızca halkın gücüne inanmıştır. Ve hatta bir tartışmasında Mihri Benli’nin ‘ordudan da destek alamazsak bir şey yapamayız’ demesi üzerine ‘ben dağda bu halk için seve seve ölürüm ama Kore’de emperyalizmin çıkarları için savaşan ordudan medet beklemem’ diyen Deniz Gezmiş’dir. Sadece ve sadece bugün onların nasıl bir bağımsızlık tutkunu olduklarını eşitliğe, özgürlüğe nasıl bir inanç duyduklarını gizleyebilmek için bugün kasıtlı olarak ‘orduyla ilişkileri vardı’ gibi Deniz Gezmiş’lerin anlamını düşürtecek bir çaba içerisine egemen sınıflar her şeye karşı bir belgenin olduğunu ve Türkiye halkının benliğinin bu kadar zayıf olmadığını göreceklerdir.
Hiçbir zaman halkından başka hiçbir şeye güvenmediğini gösteren Deniz Gezmiş, arkadaşlarıyla sohbet ederken; “Yarın cuntacılar herkesi ayrı ayrı koğuşlara koyacaklar. Şura ‘aydınlıkçıların koğuşu, şura tipçilerin koğuşu’ diyecekler” demiştir. Bir arkadaş ‘peki bizim koğuşumuza ne diyecekler’ diye sormuştur. ‘Bizim koğuşumuz olmayacak, çünkü biz öleceğiz.’ Deniz Gezmiş’in ağzından dökülen cümleler bunlardır. ‘Biz, şerefimizle asılarak bir defa ölüyoruz. Sizler şerefsizliğinizle her gün öleceksiniz’ diyen bu üç fidandan biridir. Yaşasın Türk ve Kürt halklarının kardeşliği, yaşasın ‘sosyalizm’ diye haykıran ve bu halka inancın en güzelini savunma da ‘neden silaha sarıldık’ bölümünü okurken Hüseyin İnan anlatmıştır ‘biz, olmasak da bu mücadele devam edecek ve zafere ulaşacaktır. Yurtsever analara var oldukça ve anaların rahmine el atamayacağınıza göre bu mücadele mutlaka zaferle taçlanacaktır.”
Haluk Gül’ün konuşurken gözyaşlarına hakim olamadığı toplantı; Deniz Gezmiş, Yusuf Aslan ve Hüseyin İnan için 2 dakikalık saygı duruşunda bulunulmasıyla sona erdi.
Tavsiye Et
| 
Yorum Yaz
Yorum Sayısı
Tarih
